นิทานเรื่องเล่าก่อนนอน

[อภิญญา]

บุญรักษาบุญพระ

คำอธิษฐานท่านมัลลิกาถวายเครื่องประดับมหาลัดดาปราสาทคลุมพระบรมศพพระพุทธเจ้า ความว่า"หากท่านยังท่องเที่ยวเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสังสารนี้เพียงใด ขอร่างกายของท่านจงอย่าว่างจากเครื่องประดับอยู่ตราบนั้นเถิด" คณะเราได้โมทนาบุญของท่าน และนัดแนะกันใส่เครื่องประดับติดกายไว้ เผื่อวันหน้าได้พบท่านแล้วท่านไม่มีเครื่องประดับ พวกเราจะทำการถวายเพื่อให้คำอธิษฐานของท่านปรากฏเป็นจริงครับ สาธุ

และในที่สุดก็ได้มาพบกันครับ ที่พระมหาวิหารปรินิพพานอุโบสถ วัดท่าไม้ กราบขอขมาพระฯ และโมทนาบุญท่านอีกครั้ง ตั้งใจทำสมาธิถวายเครื่องประดับ ปรากฏในใจว่าศีลเป็นอาภรณ์เป็นเครื่องประดับอันประเสริฐสุดในโลก จึงได้น้อมถวายศีล๕ บูชาคุณพระฯ และคุณท่านมัลลิกา เป็นอีกวันที่ดีใจมาก มีความรู้สึกในใจตอนนั้นว่า "เครื่องประดับที่พันธนาการให้เราอยู่กับโลกได้ถูกปลดออกจากใจแล้วครับ สาธุ"

[อภิญญา]

แม่คนสุดท้าย

"ชีวิตเหมือนความฝัน รูปโฉมโนมพรรณเหมือนดอกไม้ ชีวิตของเราที่ทรงตัวอยู่นี้มันก็เหมือนความฝัน มันมีอยู่แล้วไม่ช้ามันก็สลายตัวไป" กราบขอขมาพระฯ บิดามารดาในทุกภพทุกชาติฯ ขออาราธนาบารมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์อันมีพระสมเด็จองค์ปฐมเป็นต้น พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ทั้งหมด พร้อมบุญพุทธบูชาฯทั้งหมดที่ได้บำเพ็ญมา ตลอดจนถึงบุญที่ได้อธิษฐานพระธาตุฯ อุปฐากพระทุกพระองค์และสมบัติของพระทุกพระองค์ทั่วสากลภิภพให้เจริญรุ่งเรืองตั้งมั่นฯ ตราบพระองค์สุดท้ายโปรดโลกและดวงจิตดวงสุดท้ายเข้าสู่พระนิพพาน จงคุ้มครองบิดามารดาของข้าพเจ้า ของทุกๆท่าน และของทุกๆดวงจิต ให้เจริญรุ่งเรืองในบุญพระทุกพระองค์ ธรรมพระทุกพระองค์ ให้เป็นสุขสมหวังสมความปรารถนาทุกประการนับแต่บัดนี้ ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญฯ

[อภิญญา]

รักษาบุญพระให้ปรากฏโปรดโลกเป็นอัศจรรย์

หลายวันหลายคืนนี้อาศัยเสียงธรรมหลวงพ่อที่กำลังป่วยแต่ท่านก็ยังอดทนพร่ำสอนด้วยความเมตตาอย่างไม่มีประมาณ สงสารท่านมาก ทุกครั้งตอนจบทุกคาสเซ็ทท่านจะให้พร "ขอความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคลสมบูรณ์พูนผล จงมีแก่ท่านผู้รับฟังทุกท่าน สวัสดี" "ขอให้เป็นสุขสมหวังสมความปรารถนาทุกอย่างนะ" ฯลฯ

ในการทำบุญช่วงหลังๆ ได้อธิษฐาน"ขอบารมีพระคุ้มครองรักษาพวกเราให้สามารถรักษาความดีไว้ได้ด้วยประการทั้งปวง" และได้บำเพ็ญกุศลเพื่อรักษาบุญพระให้ปรากฏโปรดโลกเป็นอัศจรรย์ ถวายเป็นพุทธบูชาฯ ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เช้านี้มองมาที่ตนเอง ชีวิตที่ได้ผ่านความทุกข์ ความพลัดพราก ความเศร้าโศกเสียใจ ความไม่สมหวัง ฯลฯ ตรึกได้ว่าไม่ใช่ทำคำอธิษฐานที่ถวายพระให้เป็นจริงด้วยการทำให้บุญให้เต็ม ถึงจะรักษาบุญพระให้ปรากฏโปรดโลกเป็นอัศจรรย์ได้ แต่ให้ทำใจนี้ให้พอ พอดีกับสิ่งที่เป็นอยู่ ลดความโลภ ความอยาก ความโกรธ ความไม่พอใจ ความหลงหรือกิเลสในใจของตนลง บุญพระก็ค่อยๆปรากฏเป็นอัศจรรย์ตามนั้นเองครับ สาธุ

โลกนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ ความไม่เที่ยง และไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เราไม่ใช่ของของเรา ถึงเวลาที่พวกเราควรปล่อยวาง ทำให้บุญพระได้ปรากฏโปรดโลกเป็นอัศจรรย์ด้วยธรรมของพระทุกพระองค์นั้นเป็นอัศจรรย์เกินประมาณเองอยู่แล้วยิ่งนักครับ สาธุ

[อภิญญา]

สะเดาะเคราะห์ต่ออายุบุญ

อธิษฐานจิตขอขมาพระรัตนตรัยฯ ขออารธานาบารมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ อันมีพระสมเด็จองค์ปฐมเป็นต้น พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหมดฯ อันเป็นดั่งพระประทีปแก้วมณีโชติฯ ต่อประทีปบุญทุกดวงของทุกดวงจิตให้ส่องสว่างสดใส บุญใดที่มีกำลังน้อยก็ดี บุญใดที่กำลังหมดอายุอยู่ก็ดี หรือบุญใดที่หมดอายุบุญไปแล้วนั้นก็ดี ขอบารมีแห่งองค์สมเด็จพระประทีปแก้วทุกพระองค์ ได้โปรดเสด็จสงเคราะห์โมทนาบุญทั้งหมดนี้ของทุกๆดวงจิต เพื่อต่ออายุบุญเหล่านั้นให้ส่องสว่างยิ่งๆขึ้นไป ให้ท่านเจ้าของบุญทุกบุญทุกๆดวงจิตนั้นได้พ้นจากทุกข์ ได้เป็นสัมมาทิฏฐิ ได้เข้าถึงบุญพระทุกพระองค์ ธรรมพระทุกองค์ มีบารมีเต็ม สามารถตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทประหาร ได้เข้าสู่เมืองแก้วพระนิพพานตามความปรารถนาของทุกท่านทุกตนเทอญฯ หากยังไม่ถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใด ขอบุญแห่งพระประทีปแก้วมีโชติฯของพระทุกพระองค์จงค้ำจุนไว้มิให้ตกต่ำ ให้เจริญในบุญพระ ในธรรมพระยิ่งๆขึ้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญฯ

[อภิญญา]

เหตุอยากไปพระนิพพาน(พิเศษ)

ความเกลียดความชั่วแห่งจิตของตนเป็นเหตุหนึ่งที่อยากไปพระนิพพาน จิตที่มีความคิดรวดเร็วบางครั้งไม่ทันระวัง คิดไม่ดี คิดชั่ว ทำให้ประมาทพลาดพลั้งทำกรรมอันเป็นบาปโดยไม่ทันตั้งตัว เมื่อมีสติรู้เท่าทัน ก็นึกตำหนิตนเอง ตั้งจิตขอขมาพระฯ เหล่านี้เป็นต้น พอเห็นแบบนี้แล้วก็อยากไปพระนิพพานขึ้นมาเร็วๆเลยครับ จะได้ไม่มีโอกาสทำบาปหรือก่อกรรมอันเป็นอกุศลกรรมอีกต่อไปได้ เหตุอยากไปพระนิพพานแบบนี้ไม่ค่อยมีบันทึกให้เห็นกันมากนัก วันนี้มีโอกาสมาเล่าสู่กันฟัง จึงขอตั้งชื่อแบบที่่เห็นนี่แหละครับ

[อภิญญา]

เหตุอยากไปพระนิพพาน (พิเศษ2)

ความวุ่นวาย ความขัดข้อง ความขาดแคลน ความไม่พอ การแก่งแย่ง ฯลฯ ทำให้รู้สึกว่า ถ้าไม่มีเราอยู่ในโลก อยู่ในวัฏฏสังสารนี้อีกหนึ่ง สิ่งของจำเป็นหรืออื่นๆที่ต้องมาแย่งกันกินกันใช้ ก็จะขาดผู้ัใช้ไปอีกหนึ่ง ทุกท่านก็จะได้ใช้ข้าวของหรืออื่นๆในส่วนนี้ โลกน่าจะสงบสุขขึ้น อันนี้เป็นอีกเหตุหนึ่งที่อยากไปพระนิพพานครับ